Sinds deze maand heeft de gemeente Assen, waar wij wonen, zijn beleid omtrent restafval gewijzigd. De container wordt nu nog maar eens in de maand opgehaald ipv elke 2 weken. Het idee van de gemeente is dat inwoners hierdoor beter gaan nadenken over het afval dat ze produceren. Maar werkt dat nou echt?

Luiers en afval
Voor de meeste mensen zijn luiers iets waar je zo snel mogelijk vanaf moet zijn. Kinderen in wegwerpluiers produceren honderden kilo’s restafval per jaar, waardoor containers altijd vol zijn en je in al die jaren heel wat meters aflegt om alle poepluiers daadwerkelijk in de container te gooien. Ook van vriendinnen met kleine kinderen hoor ik regelmatig dat luiers hun grootste berg restafval zijn. Dat verklaard wel waarom wij, met wasbare luiers, elke maand maar 1/3 container aan de weg hoeven zetten. Luiers en incontinentiemateriaal kunnen niet gerecycled worden en vormen hierdoor de grootste restafvalstroom voor veel gemeenten. Luiers worden nu verbrand, omdat dat het enige is wat er mee gedaan kan worden momenteel. Er zijn de afgelopen jaren flink wat initiatieven geweest om luierrecycling op te zetten, maar deze strandden allemaal op kosten, technische gronden of omdat het recyclen meer milieuschade geeft dan dat het reduceert. De overheid is ook hard bezig met het mogelijk maken van luierrecycling, maar dat is nu simpelweg nog niet mogelijk, aldus de werkgroep die hiermee bezig is. Er zit voor nu dus weinig anders op dan je luiers bij het restafval gooien.

En nu dan?
Maar: is dit nou voor mensen ook daadwerkelijk een reden om over te stappen op bijvoorbeeld wasbare luiers? Deels, blijkt als ik rondvraag in mijn eigen omgeving. Zelfs mensen die het nooit zagen zitten, overwegen nu wasbare luiers, simpelweg omdat het een oplossing is voor hun probleem. En als ze dan niet voor wasbare luiers kiezen, scheiden ze hun afval in ieder geval ineens heel goed. Omdat ze anders geen ruimte in hun container hebben, wat erg vervelend is. En dat is precies wat gemeenten willen: dat inwoners gaan nadenken over hun afval als zijnde hun probleem, wat ze dus zelf moeten oplossen. Dat mensen zelf verantwoordelijk worden voor het afval dat ze produceren. Dat mensen dus de keuze krijgen tussen goed scheiden of zelf naar de stort rijden. En op die manier wil zelfs de meest gemakzuchtige persoon het afval wel in de juiste container gooien. Wat dat is altijd nog minder werk dan met alle vuilniszakken naar de stort moeten rijden, omdat je geen ruimte meer hebt in je container.

Afvalproef
Wij doen als gezin mee met een afvalproef hier in de gemeente, waarbij je elke week je restafval weegt en dit invoert in een grafiek. Op die grafiek zie je wat je de eerdere weken aan kilo’s produceerde, maar ook hoeveel afval jouw medekandidaten produceren. En dan is het toch echt wel heel fijn om te zien dat je in 1 week je restafval kan halveren. Simpelweg door erover na te denken. Die bewustwording zorgt ervoor dat wij hier thuis inmiddels minder verpakkingen in huis halen, meer zelf maken (bijvoorbeeld koekjes die we nu zelf bakken) en echt nooit meer papier of plastic in het restafval gooien. En bij andere deelnemers heeft het geleid tot het gebruik van wasbare luiers. Simpelweg omdat ze eens over hun afval na zijn gaan denken.

En dus, onder het motto: ‘een betere wereld begint toch echt bij jezelf’, scheiden wij ons afval nu beter, zijn bewuster over wat we kopen en direct daarmee ook over wat we eten. Waar een simpele maatregel van de gemeente al niet toe kan leiden!